Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Μικρή παράταση του 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Φωτογραφίας Λευκάδας

Μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων  σας ενημερώνουμε ότι σε λίγες ημέρες λήγει η προθεσμία του 3ου μαθητικού Διαγωνισμού Φωτογραφίας Νομού Λευκάδας, με θέμα "Ανθρώπινες Στιγμές"!

Σε όλους τους μαθητές θα απονεμηθούν βραβεία, ενώ οι τρείς πρώτοι νικητές του Διαγωνισμού και οι 3 έπαινοι θα κερδίσουν όμορφα δώρα!

Μπορείτε να φέρετε τις φωτογραφίες σας για τον 3ο μαθητικό Διαγωνισμό Λευκάδας μέχρι και την
Παρασκευή 1 Απριλίου και ώρα 12:30 μ.μ
στο 1ο Λύκειο Λευκάδας.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το μπλόγκ του σχολείου http://1olyklef.blogspot.com/
ή να τηλεφωνησετε στο 1ο Λύκειο Λευκάδας: 2645022416

Σημείωση: Τα έργα των μαθητών θα εκτεθούν στην αίθουσα Τέχνης Θ. Στάμος.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Οδυσσέας Ελύτης Best Of

Ο Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996), φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλλη του Παναγιώτη, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, γνωστός για τα ποιητικά του έργα Άξιον Εστί, Ήλιος ο πρώτος, Προσανατολισμοί κ.α. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης. Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλάμβανε ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων. Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών εργων Τέχνης και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κριτικής, Αντιπρόσωπος στις Rencontres Internationales της Γενεύης και Incontro Romano della Cultura της Ρώμης.

Νεανικά χρόνια

Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλλη και της Μαρίας Βρανά. Ο πατέρας του καταγόταν από τον συνοικισμό Καλαμιάρης της Παναγιούδας Λέσβου και είχε εγκατασταθεί στην πόλη του Ηρακλείου από το 1895, όταν σε συνεργασία με τον αδελφό του ίδρυσε ένα εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας. Το παλαιότερο όνομα της οικογένειας Αλεπουδέλλη ήταν Λεμονός, το οποίο αργότερα μετασχηματίστηκε σε Αλεπός. Η μητέρα του καταγόταν από τον Παππάδο της Λέσβου.
Το 1914 ο πατέρας του μετέφερε τα εργοστάσιά του στον Πειραιά και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. O Οδυσσέας Ελύτης εγγράφηκε το 1917 στο ιδιωτικό σχολείο Δ.Ν. Μακρή, όπου φοίτησε για επτά χρόνια, έχοντας μεταξύ άλλων δασκάλους του τον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο και τον Ι.Θ. Κακριδή. Τα πρώτα καλοκαίρια της ζωής του πέρασαν στην Κρήτη, στη Λέσβο και στις Σπέτσες. Το Νοέμβριο του 1920, μετά την πτώση του Βενιζέλου, η οικογένειά του αντιμετώπισε διώξεις, με αποκορύφωμα τη σύλληψη του πατέρα του, εξαιτίας της προσήλωσής της στις βενιζελικές ιδέες. Ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια και είχε φιλοξενηθεί συχνά στην οικία της στο κτήμα του Ακλειδιού. Το 1923 ταξίδεψε οικογενειακώς στην Ευρώπη, επισκεπτόμενος την Ιταλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και τη Γιουγκοσλαβία. Στη Λωζάνη ο ποιητής είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Το φθινόπωρο του 1924 εγγράφηκε στο Γ' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και συνεργάστηκε στο περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων, χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα. Όπως ο ίδιος ομολογεί (πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία δίνει ο Ελύτης στο βιβλίο του Ανοιχτά Χαρτιά) πρωτογνώρισε τη νεοελληνική λογοτεχνία, αυτός ο θρεμμένος με παγκόσμια έργα του πνεύματος, που ξόδευε όλα του τα χρήματα αγοράζοντας βιβλία και περιοδικά. Εκτός από την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, ασχολήθηκε ενεργά με ορειβατικές εκδρομές στα βουνά της Αττικής και αντιδρώντας στη διάθεσή του για διάβασμα στράφηκε στον αθλητισμό. Ακόμη και τα βιβλία που αγόραζε, έπρεπε να έχουν σχέση με την ελληνική φύση: Καμπούρογλου, Κ.Πασαγιάννης, Στ. Γρανίτσας, κι ένας τρίτομος «Οδηγός της Ελλάδος». Την Άνοιξη του 1927 μία υπερκόπωση και μία αδενοπάθεια τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τις φίλαθλες τάσεις του καθηλώνοντας τον στο κρεβάτι για περίπου τρεις μήνες. Ακολούθησαν ελαφρά συμπτώματα νευρασθένειας και περίπου την ίδια περίοδο στράφηκε οριστικά προς τη λογοτεχνία, γεγονός που συνέπεσε με την εμφάνιση αρκετών νέων λογοτεχνικών περιοδικών όπως η Νέα Εστία και τα Ελληνικά Γράμματα.
Το καλοκαίρι του 1928 πήρε το απολυτήριο του γυμνασίου με βαθμό 73/11. Μετά από πιέσεις των γονέων του, αποφάσισε να σπουδάσει χημικός, ξεκινώντας ειδικά φροντιστήρια για τις εισαγωγικές εξετάσεις του επόμενου έτους. Την ίδια περίοδο ήρθε σε επαφή με το έργο του Καβάφη και του Κάλβου ανανεώνοντας τη γνωριμία του με τη θελκτική αρχαία λυρική ποίηση. Παράλληλα ανακάλυψε το έργο του Πωλ Ελυάρ και των Γάλλων υπερρεαλιστών, που επέδρασαν σημαντικά στις ιδέες του για τη λογοτεχνία, σύμφωνα με τον ίδιο: «...μ’ ανάγκασαν να προσέξω κι αδίστακτα να παραδεχτώ τις δυνατότητες που παρουσίαζε, στην ουσία της ελεύθερης ενάσκησης της, η λυρική ποίηση»

Λογοτεχνία

Κάτω από την επίδραση της λογοτεχνικής του στροφής, παραιτήθηκε από την πρόθεση να ασχοληθεί με τη χημεία και το 1930 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Όταν το 1933 ιδρύθηκε η Ιδεοκρατική Φιλοσοφική Ομάδα στο πανεπιστήμιο, με τη συμμετοχή των Κ. Τσάτσου, Π. Κανελλόπουλου, του Ι. Θεοδωρακόπουλου και του Ι.Συκουτρή, ο Ελύτης ήταν ένας από τους εκπροσώπους των φοιτητών, συμμετέχοντας στα "Συμπόσια του Σαββάτου" που διοργανώνονταν. Την ίδια εποχή μελέτησε τη σύγχρονη ελληνική ποίηση του Καίσαρος Εμμανουήλ (τον Παράφωνο αυλό), την συλλογή Στου γλιτωμού το χάζι του Θεοδώρου Ντόρου, τη Στροφή (1931) του Γιώργου Σεφέρη και τα Ποιήματα (1933) του Νικήτα Ράντου. Με ενθουσιασμό, συνέχισε παράλληλα τις περιπλανήσεις του στην Ελλάδα, τις οποίες περιγράφει ο ίδιος: "Πιονιέροι αληθινοί, μέρες και μέρες προχωρούσαμε νηστικοί και αξύριστοι, πιασμένοι από το αμάξωμα μιας ετοιμοθάνατης Σεβρολέτ, ανεβοκατεβαίνοντας αμμολόφους, διασχίζοντας λιμνοθάλασσες, μέσα σε σύννεφα σκόνης ή κάτω από ανελέητες νεροποντές, καβαλικεύαμε ολοένα όλα τα εμπόδια και τρώγαμε τα χιλιόμετρα με μιαν αχορταγιά που μονάχα τα είκοσί μας χρόνια και η αγάπη μας γι αυτή τη μικρή γη που ανακαλύπταμε, μπορούσαν να δικαιολογήσουν".
Την ίδια περίοδο συνδέθηκε στενότερα με τον Γιώργο Σαραντάρη (1908-1941), ο οποίος τον ενθάρρυνε στις ποιητικές του προσπάθειες, όταν ακόμα ο Ελύτης ταλαντευόταν σχετικά με το αν έπρεπε να δημοσιεύσει τα έργα του, ενώ τον έφερε σε επαφή και με τον κύκλο των Νέων Γραμμάτων (1935-1940, 1944). Το περιοδικό αυτό, με διευθυντή τον Αντρέα Καραντώνη και συνεργάτες παλιούς και νεότερους αξιόλογους Έλληνες λογοτέχνες (Γιώργος Σεφέρης, Γεώργιος Θεοτοκάς, Άγγελος Τερζάκης, Κοσμάς Πολίτης, Άγγελος Σικελιανός κ.ά.), έφερε στην Ελλάδα τις σύγχρονες δυτικές καλλιτεχνικές τάσεις και γνώρισε στο αναγνωστικό κοινό κυρίως τους νεότερους ποιητές, με τη μετάφραση αντιπροσωπευτικών έργων τους ή με άρθρα κατατοπιστικά για την ποίησή τους. Έγινε το πνευματικό όργανο της γενιάς του ’30 που φιλοξένησε στις στήλες του όλα τα νεωτεριστικά στοιχεία, κρίνοντας ευνοϊκά και προβάλλοντας τις δημιουργίες των νέων Ελλήνων ποιητών

Εργογραφία

Ποιητικές συλλογές

  • «Προσανατολισμοί» (1940)
  • «Ηλιος ο πρώτος, παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα» (1943)
  • «Το Άξιον Εστί» (1959)
  • Έξη και μια τύψεις για τον ουρανό (1960)
  • Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (1962)
  • Θάνατος και ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (1971)
  • Ο Ήλιος ο ηλιάτορας (1971)
  • Το φωτόδεντρο και Η δέκατη τέταρτη ομορφιά (1971)
  • Τα ρω του έρωτα (1972)
  • Ο Φυλλομάντης (1973)
  • «Τα Ετεροθαλή» (1974)
  • «Σηματολόγιον» (1977)
  • «Μαρία Νεφέλη» (1978)
  • «Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας» (1982)
  • «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου» (1984)
  • «Ο Μικρός Ναυτίλος» (1985)
  • «Τα Ελεγεία της Οξώπετρας» (1991)
  • «Η ποδηλάτισσα» (1991)
  • «Δυτικά της λύπης» (1995)
  • «Εκ του πλησίον» (1998)

Πεζά, δοκίμια

  • «Η Αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου», (1942)
  • «Ο ζωγράφος Θεόφιλος» (1973))
  • «Ανοιχτά χαρτιά» (1974)
  • «Η μαγεία του Παπαδιαμάντη» (1976)
  • «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο» (1978)
  • «Ιδιωτική Οδός» (1989)
  • «Τα Δημόσια και τα Ιδιωτικά» (1990)
  • «Εν λευκώ» (1992)
  • «Ο κήπος με τις αυταπάτες» (1995)

Μελοποιημένα έργα / ποιήματα του Ελύτη

Σημαντικός αριθμός ποιημάτων του Οδυσσέα Ελύτη έχει μελοποιηθεί και τραγουδηθεί από πολλούς καλλιτέχνες. Μερικά έργα αναφέρονται παρακάτω:
  • «Άξιον Εστί», Μίκης Θεοδωράκης
    • Της δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ
    • Ένα το χελιδόνι
  • Μικρές Κυκλάδες
    • Του μικρού Βοριά, Μίκης Θεοδωράκης
    • Η Μάγια, Μίκης Θεοδωράκης
  • Τα Ρω του Έρωτα
    • Το θαλασσινό τριφύλλι, Λίνος Κόκκοτος
  • Η πεντάμορφη στον κήπο, Γιώργος Κουρουπός
  • Η νεροσταγόνα, Θόδωρος Αντωνίου
  • Με την πρώτη σταγόνα της βροχής, Μάνος Χατζιδάκις
  • Ο Ήλιος ο ηλιάτορας, Δημήτρης Λάγιος
  • «Προσανατολισμοί», Ηλίας Ανδριόπουλος - Οδυσσέας Ελύτης, δίσκος (1984)
Ακουστέ το.Αξίζει!
  Ναοί στο σχήμα του ουρανού.



 Γιάννης Βλάχος
Παναγιώτης Περάτης

ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ



Σε πολλές γωνιές του κόσμου, αυτή την εποχή, οι ρυθμοί αλλάζουν, οι πόλεις στολίζονται με τα αποκριάτικά τους, οι κάτοικοι και επισκέπτες μεταμφιέζονται, φορούν μάσκες παίζουν χαρτοπόλεμο, χορεύουν, τραγουδούν και συμμετέχουν για μια ακόμη φορά στη γιορτή του Καρναβαλιού. Οι εκδηλώσεις που διοργανώνονται στις διάφορες πόλεις παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους ως προς τον τρόπο διεξαγωγής, τις παρελάσεις, τα παιχνίδια, τους διαγωνισμούς, τα άρματα. Κάθε τόπος όμως δίνει παράλληλα και το δικό του στίγμα με τις πολιτιστικές αποχρώσεις, τα διαφορετικά έθιμα, αλλά και την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων. Μερικά από τα μεγαλύτερα καρναβάλια είναι τα εξής >


Σε πολλές γωνιές του κόσμου, αυτή την εποχή, οι ρυθμοί αλλάζουν, οι πόλεις στολίζονται με τα αποκριάτικά τους, οι κάτοικοι και επισκέπτες μεταμφιέζονται, φορούν μάσκες παίζουν χαρτοπόλεμο, χορεύουν, τραγουδούν και συμμετέχουν για μια ακόμη φορά στη γιορτή του Καρναβαλιού. Οι εκδηλώσεις που διοργανώνονται στις διάφορες πόλεις παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους ως προς τον τρόπο διεξαγωγής, τις παρελάσεις, τα παιχνίδια, τους διαγωνισμούς, τα άρματα. Κάθε τόπος όμως δίνει παράλληλα και το δικό του στίγμα με τις πολιτιστικές αποχρώσεις, τα διαφορετικά έθιμα, αλλά και την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων. Μερικά από τα μεγαλύτερα καρναβάλια είναι τα εξής >




ΒΡΑΖΙΛΙΑ > Ρίο > viva la samba! > Ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των καρναβαλιών, τουλάχιστον όσον αφορά το υπερθέαμα που προσφέρεται. Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες, μια ολόκληρη πόλη χορεύει στους ρυθμούς της σάμπα, όπου κορυφώνονται οι προετοιμασίες και οι προσπάθειες μηνών. Η μεγάλη γιορτή θα διαρκέσει 17 ολόκληρες ημέρες. Πρόκειται για μια παράδοση που πάει πολύ πίσω. Tο πρώτο καρναβαλικό πάρτι στο Ρίο έγινε γύρω στα 1641. Ο κυβερνήτης της πόλης αποφάσισε να καθιερωθεί μια ολόκληρη εβδομάδα εορτασμού προς τιμήν της στέψης του τότε Βασιλιά της Πορτογαλίας, απόφαση που ενθουσίασε το λαό της Βραζιλίας.


ΙΤΑΛΙΑ > Βενετία > dolce vita στα palazzi > Το πιο διάσημο καρναβάλι της Ευρώπης. Κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν στην πόλη της Βενετίας και συγκεκριμένα στους δρόμους γύρω από την Piazza San Marco για να απολαύσουν τις εντυπωσιακές στολές και τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων με τις σαφείς αντιστοιχίες στην comedia del arte. Οι εορτασμοί διαρκούν 12 ημέρες. Η αρχή της παράδοσης τοποθετείται περίπου στον 18ο αιώνα και τότε διαρκούσε 6 ολόκληρες εβδομάδες. Ωστόσο η γέννηση αυτού του θεσμού κρύβει τη δική της μελαγχολική ιστορία. Λέγεται ότι ξεκίνησε για να κρυφτούν πίσω από τις μάσκες τα μελαγχολικά πρόσωπα των Βενετσιάνων, οι οποίοι πενθούσαν το χαμένο μεγαλείο της πόλης τους, που κάποτε ήταν η ηγετική φυσιογνωμία στο εμπόριο.

Στη Νέα Ορλεάνη οι γιορτές ολοκληρώνονται την ημέρα του Μardi Gras, τη λεγόμενη Αμαρτωλή Τρίτη, που είναι η τελευταία Τρίτη πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής και όλοι τρώνε κρέας. Στο καρναβάλι της Νέας Ορλεάνης συμμετέχουν πληρώματα που αριθμούν χιλιάδες μέλη, αλλά και ο απλός κόσμος που συρρέει από διάφορα μέρη για να ζήσει τη μαγεία της μεταμόρφωσης και της διασκέδαση






ΒΡΑΖΙΛΙΑ > Ρίο > viva la samba! > Ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των καρναβαλιών, τουλάχιστον όσον αφορά το υπερθέαμα που προσφέρεται. Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες, μια ολόκληρη πόλη χορεύει στους ρυθμούς της σάμπα, όπου κορυφώνονται οι προετοιμασίες και οι προσπάθειες μηνών. Η μεγάλη γιορτή θα διαρκέσει 17 ολόκληρες ημέρες. Πρόκειται για μια παράδοση που πάει πολύ πίσω. Tο πρώτο καρναβαλικό πάρτι στο Ρίο έγινε γύρω στα 1641. Ο κυβερνήτης της πόλης αποφάσισε να καθιερωθεί μια ολόκληρη εβδομάδα εορτασμού προς τιμήν της στέψης του τότε Βασιλιά της Πορτογαλίας, απόφαση που ενθουσίασε το λαό της Βραζιλίας.

ΙΤΑΛΙΑ > Βενετία > dolce vita στα palazzi > Το πιο διάσημο καρναβάλι της Ευρώπης. Κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν στην πόλη της Βενετίας και συγκεκριμένα στους δρόμους γύρω από την Piazza San Marco για να απολαύσουν τις εντυπωσιακές στολές και τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων με τις σαφείς αντιστοιχίες στην comedia del arte. Οι εορτασμοί διαρκούν 12 ημέρες. Η αρχή της παράδοσης τοποθετείται περίπου στον 18ο αιώνα και τότε διαρκούσε 6 ολόκληρες εβδομάδες. Ωστόσο η γέννηση αυτού του θεσμού κρύβει τη δική της μελαγχολική ιστορία. Λέγεται ότι ξεκίνησε για να κρυφτούν πίσω από τις μάσκες τα μελαγχολικά πρόσωπα των Βενετσιάνων, οι οποίοι πενθούσαν το χαμένο μεγαλείο της πόλης τους, που κάποτε ήταν η ηγετική φυσιογνωμία στο εμπόριο.

Στη Νέα Ορλεάνη οι γιορτές ολοκληρώνονται την ημέρα του Μardi Gras, τη λεγόμενη Αμαρτωλή Τρίτη, που είναι η τελευταία Τρίτη πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής και όλοι τρώνε κρέας. Στο καρναβάλι της Νέας Ορλεάνης συμμετέχουν πληρώματα που αριθμούν χιλιάδες μέλη, αλλά και ο απλός κόσμος που συρρέει από διάφορα μέρη για να ζήσει τη μαγεία της μεταμόρφωσης και της διασκέδαση





Απόκριες στην Βενετία!

Οι Αποκριές είναι μια από τις πολλές αφορμές για να μεταμφιεστεί η πόλη. Οι Βενετσιάνες και οι Βενετσιάνοι την εποχή της ακμής της πόλης τους συνήθιζαν να μασκαρεύονται καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου για να κρατάνε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά από τις ιδιωτικές τους στιγμές. Σε τέτοιο βαθμό τους είχε κυριεύσει η φρενίτιδα της μάσκας, που οι αρχές της πόλης αναγκάστηκαν να απαγορεύσουν δια νόμου οποιαδήποτε μεταμφίεση ακόμη και την εποχή του Καρναβαλιού.
Η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο ώστε εκτός από τα ελαφρά παραπτώματα, κυρίως ηθικής τάξης, (χαρτοπαιξία, παράνομες ερωτικές σχέσεις) η μάσκα έκρυβε και αξιόποινες πράξεις, όπως κλοπές, βιασμούς, ακολασίες κάθε μορφής έως και φόνους.


Το Καρναβάλι άρχισε 7 Φεβρουαρίου και η αυλαία έπεσε 24 Φεβρουαρίου. Φέτος ήταν αφιερωμένο σε τέσσερις χώρες της Ανατολής (Ιαπωνία, Κίνα, Ταϊλάνδη, Ινδία) και κεντρικό του θέμα ήταν το «Ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού».
Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (συνεχής βροχή και χαμηλές θερμοκρασίες) οι στιγμές που έζησαν όσοι ταξίδεψαν στην πλωτή πολιτεία ήταν φαντασμαγορικές.
Οι μεταμφιέσεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην κοινωνική ζωή της Βενετίας. Οι μεταμφιεσμένοι δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Οι μάσκες που φορούν και οι αναρίθμητες στις βιτρίνες είναι "έργα τέχνης". Βελούδο, μετάξι, λινό, χρυσαφένιες κλωστές και κοσμήματα, πλούσια λεπτοδουλεμένα υφάσματα, φαντασία που οργιάζει, χρωματικές εκρήξεις που έλκουν το βλέμμα να χαϊδέψει τα υφάσματα, να κορέσει την όρεξη για θαυμασμό. Αυτή είναι η συνεισφορά του Βενετσιάνικου καρναβαλιού στον κόσμο.
























By Viku & Laz