O William Albert Allard είναι νομίζω ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους φωτογράφους του χρώματος και των ανθρώπων,
Γεννήθηκε το 1937 στη Μινεάπολη της Μινεσότα και πατέρας του ήταν Σουηδός μετανάστης.
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μινεάπολης και στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα από το οποίο αποφοίτησε το 1964 με ειδίκευση στη φωτογραφία και τη δημοσιογραφία.
Το άρθρο του “Amish Folk: Plainest of Pennsylvania” που δημοσιεύτηκε το 1965 θεωρείται ορόσημο στη φωτογραφική εξέλιξη του National Geographic και του έδωσε μια θέση πλήρους απασχόλησης στο περιοδικό. Θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1967 θεωρώντας ότι σαν μέλος του προσωπικού του εν λόγω περιοδικού δεν μπορούσε να ασχοληθεί με σημαντικά ζητήματα της εποχής του, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ ή οι φυλετικές εντάσεις του Αμερικάνικου Νότου. Συνέχισε έτσι τη συνεργασία του σαν ανεξάρτητος φωτογράφος.
Δουλειές του δημοσιεύτηκαν όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη. Το 1982 δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Vanishing Breed”, με φωτογραφικά ντοκουμέντα ανθρώπων και τόπων που συνάντησε στην παλιά Δύση. Το 1989 εξέδωσε το δεύτερο έργο του το “Photographic Essay”, μια αναδρομή στο σύνολο της δουλειάς του ενώ εντάσσεται για δεύτερη φορά, σε θέση πλήρους απασχόλησης, στο National Geographic. Επίσης έχει εκδώσει τα “A Time We Knew: Images of Yesterday in the Basque Homeland” , “Time at the Lake: A Minnesota Album” και “Portraits of America”, “Sicily: Italy Apart”, “Essence of Province” και “Peru Begins Again”, ενώ δύο σύγχρονές του δουλειές, το “High Noon” και το “Blues Highway” εκτίθενται στο site του National Geographic.
Υπήρξε συνεργάτης του πρακτορείου Magnum Photos και έργα του εκτίθενται σε πολλές ιδιωτικές και μουσειακές συλλογές. Ζει στους πρόποδες των Blue Ridge Mountains κοντά στην Charlottesville της Virginia, με τη σύζυγο του, Ani
Ο W. A. Allard είναι ένας συνειδητοποιημένος φωτογράφος που ξέρει να βιώνει το φωτογραφικά σημαντικό οποιαδήποτε στιγμή σε οποιοδήποτε τόπο, το αναζητά στις παρυφές των πραγματικών γεγονότων, στα παρασκήνια όπου παίζεται το δράμα και το αναδεικνύει με τη δεξιοτεχνία ενός ζωγράφου, προσφέροντάς μας σπουδαίους έγχρωμους φωτογραφικούς πίνακες.
Δείχνει ότι αγαπά πολύ τη ζωή, τους ανθρώπους, ότι απολαμβάνει τη στιγμή που ζει και τη φωτογραφίζει στην απόλυτη ουσία της, ενώ φαίνεται πως έχει εξαιρετική αίσθηση στη διαχείριση του χρώματος και του φωτός, σε βαθμό που μόνο σε σπουδαίους ζωγράφους μπορείς να συναντήσεις.
