Περί Τέχνης Κείμενα των μαθητριών Ντίνου Νεφέλης και Κοψιδά Βαλεριάννας

«Η Τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν».

Η Τέχνη είναι πάντα παλιά και πάντα επίκαιρη  ενώνει τους ανθρώπους και κυρίως τις ψυχές τους. Η Τέχνη είναι το χθες, το σήμερα, το αύριο. Μόνο μέσα από την Τέχνη μπορούμε να ανακαλύψουμε τον αληθινό μας εαυτό.

Μέσα από πολλές μορφές Τέχνης, η φωτογραφία ξεχωρίζει. Η παραστατικότητα του τρόπου απεικόνισης της πραγματικής ζωής είναι ονειρική. Η φωτογραφία μπορεί να υπάρξει μόνο ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία. Βλέπεις το πραγματικό…

Και όπως λέει ο Κων/νος Μάνος, «η φωτογραφία προσδιορίζεται από δύο στοιχεία: το πρώτο είναι η αλήθεια, το δεύτερο η στιγμή, η μαγική στιγμή όπως την ονομάζω. Όταν συμπίπτουν αυτά τα δύο, έχει πετύχει τον σκοπό της.»

Απ’ τα πρώτα και γνωστότερα θέματα φωτογραφίας είναι το πορτρέτο. Πολλοί λένε «τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής» και αλήθεια πως μπορεί κάποιος να αντισταθεί σε δύο μεγάλα-εκφραστικά μάτια; Πώς μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος μπροστά σε ένα λυπημένο παιδικό πρόσωπο; Ο φωτογραφικός φακός απ’ την ανακάλυψή του μέχρι σήμερα συνεχίζει να μας εκπλήσσει, να μας συγκινεί και να μας ανατριχιάζει. Η Τέχνη του φωτογράφου διατυπώνει διαφορετικά κάθε πρόσωπο. Κάθε πορτρέτο που γίνεται με την έμπνευση του φωτογράφου είναι το πορτρέτο του καλλιτέχνη κι όχι αυτού που ποζάρει. Κάθε πορτρέτο μας δείχνει το πώς βλέπει το μοντέλο ο φωτογράφος. Οι ονειροπόλοι φωτογράφοι βγάζουν ονειροπόλα πορτρέτα. Οι δυστυχισμένοι δυστυχισμένα πορτρέτα. Οι χαρούμενοι χαρούμενα πορτρέτα. Στην φωτογραφία όλα αφορούν την ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη.

Έχοντας αυτά τα πράγματα στο μυαλό μας προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε. Μέσω της ερευνητικής εργασίας με θέμα τη φωτογραφία μάθαμε την αισθητική και την τέχνη της φωτογραφίας. Όλοι προσπαθήσαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία ονειρική. Η φαντασία και το μυαλό κάθε μαθητή τέθηκε σε εφαρμογή, για χάρη της τέχνης. Στο project ανακαλύψαμε έναν άλλο εαυτό, αποκτήσαμε διαφορετική ματιά καταλαβαίνοντας ότι μόνο ονειροπολώντας μπορείς να δημιουργήσεις τέχνη και συνεπώς να πας μπροστά. Γιατί όπως είχε πει ο Όσκαρ Γουάιλντ: «Ναι, είμαι ονειροπόλος. Γιατί ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει το δρόμο με το φεγγαρόφωτο και να δει το χάραμα πριν από τον υπόλοιπο κόσμο.»

Ας ονειρευτούμε όλοι λοιπόν κι ας ταξιδέψουμε μακριά με αφορμή αυτή την έκθεση…

  Ν.Ν

                                              

                                                                           

Ο άνθρωπος. Το πιο περίπλοκο και αντιφατικό πλάσμα. Κι όμως… Ένα βλέμμα στο πρόσωπο του άλλου, στα μάτια του, κι είναι σαν να ξεγυμνώνεται μπροστά σου όλο του είναι. Η απεικόνιση αυτής της στιγμής απελευθέρωσης, όπου τίποτα δε μένει να μας κρατάει μακριά από την καρδιά του άλλου, την πηγή των αισθημάτων και συναισθημάτων του, από αρχαιοτάτων χρόνων βασάνιζε τους καλλιτέχνες. Πριν την φωτογραφία, οι ζωγράφοι, οι γλύπτες, οι μουσικοί, ζωγράφιζαν, σκάλιζαν και μελοποιούσαν τη μορφή και το ύφος του απεικονιζόμενου. Με την επαναστατικότητα  της φωτογραφίας όμως, δόθηκε η δυνατότητα της ακριβούς απεικόνισης του προσώπου, της έκφρασης, του βλέμματος, του συναισθήματος.

Τα θέματα της φωτογραφίας δεν είναι μόνο η ομορφιά και η μεγαλειότητα της ανθρώπινης φύσεως, αλλά και αποκτήνωση και απανθρωποποίηση των σύγχρονων (κτην)ανθρώπων. Όταν στην κορυφή της πυραμίδας των αξιών μας, αντί να υπάρχει ο ουμανισμός και ο αλτρουισμός, κυριαρχεί η αξία χρήμα-πράγμα, την πραγματικότητα χαρακτηρίζουν η βία, η εγκληματικότητα, ο πόλεμος, η φτώχεια, η καταπίεση, ο αυταρχισμός. Ακόμα όμως και σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς λυκειακοί ταγοί κάνουν την εμφάνισή τους. Είναι η νέα γενιά, η οποία με τη φρεσκάδα ιδεών και την αγνότητα ψυχών δίνει στον κόσμο την Ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, έναν ήλιο να ανατέλλει πιο λαμπρό.

Η Τέχνη πάντα έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά στην εν δυνάμει καλοσύνη τους, επεκτείνοντας τους ορίζοντές τους και φωτίζοντας τις συνειδήσεις τους. Η Τέχνη, ως εκλεκτό ανθρώπινο δημιούργημα, ορίζεται ως η συνειδητή δημιουργία που σκοπεί στην έκφραση του ωραίου, αλλά και συνάμα στην ανύψωση του πνευματικού και ηθικού επιπέδου του ανθρώπου. Το ωραίο δεν πρέπει να νοείται απλώς ως το αισθητικώς άρτιο, αλλά και ως το καλό, το ηθικό.

Ας αφήσουμε λοιπόν ανοιχτό το μυαλό και ατείχιστη την ψυχή μας, ελεύθερη τη φαντασία μας να καλπάσει σε τόπους ονειρικούς…

Ας αναζητήσουμε την ουτοπία, όχι απλώς λεκτικώς, αλλά και εμπράκτως. Ας φέρουμε την πρόοδο αγωνιζόμενοι για τα πιστεύω μας και τις ιδέες μας.

Ας μην είμαστε άλλο υποχείρια του κάθε υποκριτή λαοπλάνου.

Ας αρχίσουμε ξανά να ελπίζουμε!!!

B.K